Met zachte handen

Waarom responsief zijn naar je baby levenslang verschil maakt

We kennen allemaal die momenten. Je baby maakt een geluidje, kijkt je aan, zoekt contact. Soms zijn we er meteen bij. Soms niet. Soms voelen we ons rustig en afgestemd, soms zijn we moe, overweldigd of even niet beschikbaar. Dat is het leven. Maar steeds weer terugkeren, dat is waar responsiviteit over gaat.

Wat is responsiviteit eigenlijk?

Responsief zijn betekent dat we proberen te zien, horen en begrijpen wat onze baby ons vertelt. Niet perfect, maar oprecht en betrokken. We reageren op signalen van honger, ongemak, vermoeidheid, behoefte aan nabijheid of gewoon behoefte aan contact.

Het draait niet om schema’s of routines, maar om afstemming:

"Wat heb jij nu van mij nodig? En hoe kan ik daarop reageren, op een manier die bij ons beiden past?"

De impact van responsiviteit op hechting

Wanneer een baby merkt dat er op zijn of haar signalen gereageerd wordt, gebeurt er iets groots. In het lijf, in het brein, in het hart.

Er ontstaat een diep gevoel van veiligheid:

🟡 “Ik mag er zijn.”

🟡 “Ik ben belangrijk.”

🟡 “De wereld is een fijne plek om te zijn.”

Dit zijn geen vage gevoelens, dit is de basis waarop een kind leert wie het is, en hoe het zich kan verhouden tot anderen. Hechting dus. En hechting is niet alleen een kwestie van de babytijd: het vormt de blauwdruk voor hoe we later omgaan met emoties, relaties en onszelf.